|| श्री ||
भुयारातलं संकट ..
गढीतल्या भुयारात शिरण्याचा आमचा प्रयत्न पहिल्या वेळी वेळ कमी असल्याने आणि आम्ही सज्ज नसल्याने सोडून द्यावा लागला पण काही दिवसातच आम्ही गढीत परत जाण्याचे नियोजन केले . डिटेक्टिव्ह कथा वाचण्याचे ते दिवस असल्याने आणि फास्टर फेणे सारख्या कथा वाचून आमच्याही डोक्यात असले काही धाडस करण्याचा किडा वळवळत असल्याने आम्ही आमच्या पद्धतीने तयारी केली . दोन तीन एव्हरेडीच्या ब्याटऱ्या , एक दोन चाकू ( अंगावर काही आलं तर सौरक्षण नको का ? ) , पायात त्यातल्या त्यात बरे बूट ( आत साप असले तर काय करायचं ? ) आणि हो एका मित्रानं सिगारेटचं आख्खं पाकीट आणलं होतं . ( सिगारेट ओढल्याने बुद्धी तल्लख होते असं कुणीतरी विद्वानांनी आम्हाला सांगितलं होतं आणि अश्या मोहिमेवर जाताना बुद्धी तल्लख असायलाच हवी नाही का ? ) काही जणांनी रिकाम्या पिशव्या घेतलेल्या होत्या . आत खजिना असला तर तो भरून घ्यायला पिशव्या हव्यातच ना ! असे सुसज्ज होऊन आम्ही गढी कडे निघालो . ( आज शाळेत दिवसभर जादा तास आहेत असं आम्ही घरी सांगितलेलं होतं )
सायकलीवर आम्ही गुरसाळे गाठलं आणि मग गढीत पोहोचलो . त्यातल्यात्यात आत शिरायला सोपं वाटणाऱ्या एका भुयाराच्या तोंडाशी आम्ही जमलो . तोडफार घाम प्रत्येकाच्या तोंडावर चमकताना दिसत होता . मनावर आलेला तणाव दूर व्हावा म्हणून प्रत्येकाने कमीत कमी एक सिगारेट संपवावी असा वैद्यकीय सल्ला कुणीतरी दिला मग बहुमताने हा सल्ला पास झाला . मग लगोलग ती सूचना अमलात आणण्यात आली . एका मित्राने मस्त लायटर आणलेला होता . त्याचं सर्वांनी विशेष कौतुक करत ओठातली सिगार पेटवली . मग सिगारेटचे झुरके मारत काही सूचना सल्ले एकमेकांना देण्यात आले . भूत या प्रकारावर त्या वयात जास्त विश्वास असल्याने सगळ्यांनी सोबत देवाचा लहानसा खिश्यात मावणारा फोटो वगैरे ठेवलेला होता . एका मित्रानं ओमचं लॉकेट खास स्टेशन रोड वरून दोन रुपयांना विकत आणून गळ्यात घातलेलं होतं . ( ओमचं लॉकेट गळ्यात असल्यावर भुते खेते जवळ येत नाहीत असं आम्ही एका चित्रपटात बघितलं होतं )
" हर हर महादेव " आमच्या भेदरलेल्या कंठातून कशीबशी गर्जना बाहेर पडली आणि आम्ही भुयाराच्या आत जाण्यास सज्ज झालो . आमच्यातले त्यातल्या त्यात धाडशी असणारे एक दोघे पुढे झाले . सर्वात मागे मीच होतो हे वेगळं सांगायला पाहिजे का मित्रांनो ?
एक पायरी , दुसरी पायरी , ..... सातवी पायरी ... एक एक पायरी मोजत आम्ही आत उतरू लागलो . हळू हळू बाहेरचा आत येणारा उजेड कमी झाला . ... " अरे बापरे समोर बरीच वळणं आहेत कि . " सर्वात पुढे असलेला मित्रं हातातल्या ब्याटरीचा उजेड समोत मारत म्हणाला . " जास्त आत गेलंच पाहिजे का ? " मी पाठीमागे वळून बघत म्हणालो . ( पुढे जाताना मागेही लक्ष असावं असं मी कुठेतरी वाचलेलं होतं. कारण अश्या मोहिमेत हल्ला नेहमी मागूनच होतो ) " छे छे आज या भुयाराचं रहस्य उलगडूनच जायचं " पुढे गेलेला एकजण म्हणाला .
एक लांब बोळ ओलांडून आम्ही पुढे आलो एक महालासारखा छोटा भाग दिसला आणि कसला तरी बारीक गुई (((( गुई (((( आवाज कानावर यायला लागला . आम्ही आमच्या ब्याटऱ्या सगळीकडे फिरवल्या पण काही अंदाज येईना . पुढच्या मित्रांनी आणखी दोन पावले पुढे टाकली आणि एकदम गांधील माश्यांचा थवा आमच्या अंगावर झेपावला . काय होतंय ते कळायच्या आत त्या माश्यांनी आमच्या सर्वांगाचा ताबा घेतला . " बापरे पळा , गांधील माश्या आहेत आत " कुणीतरी ओरडलं . मी तर केंव्हा पासून आदेशाची वाट पाहत मागे पळायच्या तयारीत होतो . सगळ्यात पहिल्यांदा मी भुयाराच्या बाहेर पडलो . माझ्या पाठोपाठ एकेक सरदार भूयाराबाहेर आले .
हाश्श ((( हुश्श करत सगळे तिथल्या दगडावर बसले . अचानक माझं लक्ष एका मित्राच्या पाठीकडे गेलं. त्याच्या शर्टवर पाठीकडून गांधील माश्यांचा थवा बसलेला होता . मी त्याला किंचाळत हि माहिती दिली . त्याने आपला शर्ट कसाबसा काढला . तो पर्यंत दुसर्याच्याही शर्ट वर माश्यांचा थवा दिसला . जवळ पास सगळ्यांच्याच पाठीवर गांधीला माश्यांचे थवे बसलेले होते . सगळ्यांनी किंकाळ्या फोडत आपल्या अंगातले शर्ट काढले . आणि शर्ट हवेत फिरवत त्या माश्यांना हुसकावण्याचा प्रयत्न केला मात्र चिडलेल्या माश्यांनी जास्त त्वेषाने आमच्या वर हल्ला केला . आम्ही सगळे त्या माश्या शर्टच्या सहाय्याने हुसकावत गढीच्या त्या पडक्या वस्तुत पळायला लागलो . अचानक एका मित्राचं लक्ष गढीच्या उतरासामोरून वाहत जाणाऱ्या चंद्रभागेच्या पात्राकडे गेलं . " अरे चला नदीत बुड्या मारा , माश्या पाण्यात येत नाहीत " . सगळे गढीच्या उतारावरून पळत सुटलो . धबा धब आम्ही चंद्रभागेत बुड्या मारल्या . माश्यांचे थवे आमचा पाठलाग करत आलेच . आम्ही श्वास कोंडून पाण्यात बुड्या मारायचो आणि श्वास कोंडला कि परत वर यायचो . त्या गांधील माश्या काही वेळ पाण्यावर घोंघावत राहिल्या आणि मग निघून गेल्या . थोड्या वेळाने आम्ही पाण्याबाहेर आलो . अंगावरच कपडे वाळवले आणि सुजलेली तोंडे घेऊन घरी परतलो .
जाता जाता :---- इतिहासातल्या अनेक मोहिमा शत्रू सैन्याच्या कुटील कारस्थानामुळे फसल्याचं तुम्ही वाचलं असेल पण गांधील माश्यांच्या कारस्थाना मुळे फसलेली हिच एक मोहीम असावी .
......................................श्याम सावजी ( त्या असफल मोहिमेतला एक शिलेदार )..... पंढरपूर
भुयारातलं संकट ..
गढीतल्या भुयारात शिरण्याचा आमचा प्रयत्न पहिल्या वेळी वेळ कमी असल्याने आणि आम्ही सज्ज नसल्याने सोडून द्यावा लागला पण काही दिवसातच आम्ही गढीत परत जाण्याचे नियोजन केले . डिटेक्टिव्ह कथा वाचण्याचे ते दिवस असल्याने आणि फास्टर फेणे सारख्या कथा वाचून आमच्याही डोक्यात असले काही धाडस करण्याचा किडा वळवळत असल्याने आम्ही आमच्या पद्धतीने तयारी केली . दोन तीन एव्हरेडीच्या ब्याटऱ्या , एक दोन चाकू ( अंगावर काही आलं तर सौरक्षण नको का ? ) , पायात त्यातल्या त्यात बरे बूट ( आत साप असले तर काय करायचं ? ) आणि हो एका मित्रानं सिगारेटचं आख्खं पाकीट आणलं होतं . ( सिगारेट ओढल्याने बुद्धी तल्लख होते असं कुणीतरी विद्वानांनी आम्हाला सांगितलं होतं आणि अश्या मोहिमेवर जाताना बुद्धी तल्लख असायलाच हवी नाही का ? ) काही जणांनी रिकाम्या पिशव्या घेतलेल्या होत्या . आत खजिना असला तर तो भरून घ्यायला पिशव्या हव्यातच ना ! असे सुसज्ज होऊन आम्ही गढी कडे निघालो . ( आज शाळेत दिवसभर जादा तास आहेत असं आम्ही घरी सांगितलेलं होतं )
सायकलीवर आम्ही गुरसाळे गाठलं आणि मग गढीत पोहोचलो . त्यातल्यात्यात आत शिरायला सोपं वाटणाऱ्या एका भुयाराच्या तोंडाशी आम्ही जमलो . तोडफार घाम प्रत्येकाच्या तोंडावर चमकताना दिसत होता . मनावर आलेला तणाव दूर व्हावा म्हणून प्रत्येकाने कमीत कमी एक सिगारेट संपवावी असा वैद्यकीय सल्ला कुणीतरी दिला मग बहुमताने हा सल्ला पास झाला . मग लगोलग ती सूचना अमलात आणण्यात आली . एका मित्राने मस्त लायटर आणलेला होता . त्याचं सर्वांनी विशेष कौतुक करत ओठातली सिगार पेटवली . मग सिगारेटचे झुरके मारत काही सूचना सल्ले एकमेकांना देण्यात आले . भूत या प्रकारावर त्या वयात जास्त विश्वास असल्याने सगळ्यांनी सोबत देवाचा लहानसा खिश्यात मावणारा फोटो वगैरे ठेवलेला होता . एका मित्रानं ओमचं लॉकेट खास स्टेशन रोड वरून दोन रुपयांना विकत आणून गळ्यात घातलेलं होतं . ( ओमचं लॉकेट गळ्यात असल्यावर भुते खेते जवळ येत नाहीत असं आम्ही एका चित्रपटात बघितलं होतं )
" हर हर महादेव " आमच्या भेदरलेल्या कंठातून कशीबशी गर्जना बाहेर पडली आणि आम्ही भुयाराच्या आत जाण्यास सज्ज झालो . आमच्यातले त्यातल्या त्यात धाडशी असणारे एक दोघे पुढे झाले . सर्वात मागे मीच होतो हे वेगळं सांगायला पाहिजे का मित्रांनो ?
एक पायरी , दुसरी पायरी , ..... सातवी पायरी ... एक एक पायरी मोजत आम्ही आत उतरू लागलो . हळू हळू बाहेरचा आत येणारा उजेड कमी झाला . ... " अरे बापरे समोर बरीच वळणं आहेत कि . " सर्वात पुढे असलेला मित्रं हातातल्या ब्याटरीचा उजेड समोत मारत म्हणाला . " जास्त आत गेलंच पाहिजे का ? " मी पाठीमागे वळून बघत म्हणालो . ( पुढे जाताना मागेही लक्ष असावं असं मी कुठेतरी वाचलेलं होतं. कारण अश्या मोहिमेत हल्ला नेहमी मागूनच होतो ) " छे छे आज या भुयाराचं रहस्य उलगडूनच जायचं " पुढे गेलेला एकजण म्हणाला .
एक लांब बोळ ओलांडून आम्ही पुढे आलो एक महालासारखा छोटा भाग दिसला आणि कसला तरी बारीक गुई (((( गुई (((( आवाज कानावर यायला लागला . आम्ही आमच्या ब्याटऱ्या सगळीकडे फिरवल्या पण काही अंदाज येईना . पुढच्या मित्रांनी आणखी दोन पावले पुढे टाकली आणि एकदम गांधील माश्यांचा थवा आमच्या अंगावर झेपावला . काय होतंय ते कळायच्या आत त्या माश्यांनी आमच्या सर्वांगाचा ताबा घेतला . " बापरे पळा , गांधील माश्या आहेत आत " कुणीतरी ओरडलं . मी तर केंव्हा पासून आदेशाची वाट पाहत मागे पळायच्या तयारीत होतो . सगळ्यात पहिल्यांदा मी भुयाराच्या बाहेर पडलो . माझ्या पाठोपाठ एकेक सरदार भूयाराबाहेर आले .
हाश्श ((( हुश्श करत सगळे तिथल्या दगडावर बसले . अचानक माझं लक्ष एका मित्राच्या पाठीकडे गेलं. त्याच्या शर्टवर पाठीकडून गांधील माश्यांचा थवा बसलेला होता . मी त्याला किंचाळत हि माहिती दिली . त्याने आपला शर्ट कसाबसा काढला . तो पर्यंत दुसर्याच्याही शर्ट वर माश्यांचा थवा दिसला . जवळ पास सगळ्यांच्याच पाठीवर गांधीला माश्यांचे थवे बसलेले होते . सगळ्यांनी किंकाळ्या फोडत आपल्या अंगातले शर्ट काढले . आणि शर्ट हवेत फिरवत त्या माश्यांना हुसकावण्याचा प्रयत्न केला मात्र चिडलेल्या माश्यांनी जास्त त्वेषाने आमच्या वर हल्ला केला . आम्ही सगळे त्या माश्या शर्टच्या सहाय्याने हुसकावत गढीच्या त्या पडक्या वस्तुत पळायला लागलो . अचानक एका मित्राचं लक्ष गढीच्या उतरासामोरून वाहत जाणाऱ्या चंद्रभागेच्या पात्राकडे गेलं . " अरे चला नदीत बुड्या मारा , माश्या पाण्यात येत नाहीत " . सगळे गढीच्या उतारावरून पळत सुटलो . धबा धब आम्ही चंद्रभागेत बुड्या मारल्या . माश्यांचे थवे आमचा पाठलाग करत आलेच . आम्ही श्वास कोंडून पाण्यात बुड्या मारायचो आणि श्वास कोंडला कि परत वर यायचो . त्या गांधील माश्या काही वेळ पाण्यावर घोंघावत राहिल्या आणि मग निघून गेल्या . थोड्या वेळाने आम्ही पाण्याबाहेर आलो . अंगावरच कपडे वाळवले आणि सुजलेली तोंडे घेऊन घरी परतलो .
जाता जाता :---- इतिहासातल्या अनेक मोहिमा शत्रू सैन्याच्या कुटील कारस्थानामुळे फसल्याचं तुम्ही वाचलं असेल पण गांधील माश्यांच्या कारस्थाना मुळे फसलेली हिच एक मोहीम असावी .
......................................श्याम सावजी ( त्या असफल मोहिमेतला एक शिलेदार )..... पंढरपूर
No comments:
Post a Comment